Największa bitwa Niezłomnych. Jak Polacy pokonali NKWD

Bitwa w Lesie Stockim, która rozegrała się 24 maja 1945 roku uważana jest za jedną z największych, a może nawet największą bitwę, jaką polska partyzantka AK-DSZ (Armia Krajowa-Delegatura Sił Zbrojnych na Kraj) stoczyła z siłami komunistycznymi już po zakończeniu drugiej wojny światowej. Bitwa w Lesie Stockim zakończyła się dla komunistów niemal całkowitą porażką. Była to przede wszystkim zasługa dowódcy polskich partyzantów, majora Mariana Bernaciaka ps. Orlik, który wykazał się niezwykłym kunsztem dowodzenia. Przez zupełnym unicestwieniem uchroniły ich tylko nadciągające sowieckie wojska pancerne. Kiedy jasne było, że do Lasu Stockiego zbliżają się czołgi i kolejne pojazdy opancerzone, zgrupowanie Bernaciaka przerwało walki i wycofało się z pola bitwy. Do akcji przeciwko Bernaciakowi i jego ludziom rzucono kilkuset funkcjonariuszy NKWD i UB, jeden lub dwa transportery opancerzone i trzy samochody pancerne. W literaturze pojawiają się duże rozbieżności co do liczby funkcjonariuszy. Różni autorzy szacują ich liczbę od 200 do 700.
Po stronie polskiej do walki stanęło około 200 żołnierzy.