Lacalle: MMT to ekonomia kłamstw

Jedna z jej głównych zasad opiera się na fundamentalnym błędzie: Kraj posiadający suwerenność monetarną może wyemitować tyle długu ile potrzebuje, bez ryzyka niewypłacalności. Po pierwsze, jest to nieprawda. Kraj posiadający suwerenność monetarną nie może wyemitować tyle pieniądza dłużnego ile chce, bez ryzyka niewypłacalności. Musi emitować dług walucie obcej właśnie dlatego, że niewielu ufa ich wewnętrznej polityce pieniężnej. Większość obywateli danego kraju jest pierwszymi, którzy unikają ekspozycji na dewaluację waluty krajowej i kupują dolary amerykańskie, złoto lub kryptowaluty, obawiając się nieuniknionego. Suwerenność monetarna nie jest czymś, o czym decyduje rząd sam w sobie. Zaufanie i korzystanie z waluty fiducjarnej nie jest podyktowane przez rząd sam w sobie, ani nie daje mu uprawnień do robienia tego, co chce w polityce pieniężnej. „Waluta narodowa nie jest wolna od praw popytu i podaży, więc im więcej się jej drukuje, tym mniej jest warta”. Kraje nie pożyczają w obcej walucie dlatego, że są bezmyślne lub ignorują fikcję MMT, ale dlatego, że oszczędzający nie chcą ponosić wzrastającego ryzyka dewaluacji waluty emitowanej przez dany rząd. W rzeczywistości siła nabywcza waluty i realny długoterminowy popyt na obligacje są ostatecznymi oznakami kondycji systemu monetarnego. Iluzja monetarna może opóźnić nieuniknione, czyli kryzys. Lecz dzieje się to szybciej i trudniej, jeśli nierównowaga jest ignorowana.